این نوشته از معضلی سخن می گوید که شاید خود ما هم در گوشه و کنار میهن‌مان شاهدش بوده‌ایم. معضلی که پیش از هر نهاد دیگری،باید بدست خود مردم حل شود. اما آگاهی از میزان دردناکی‌ی آن، گام نخست است:
این نوشته از معضلی سخن می گوید که شاید خود ما هم در گوشه و کنار میهن‌مان شاهدش بوده‌ایم. معضلی که پیش از هر نهاد دیگری،باید بدست خود مردم حل شود. اما آگاهی از میزان دردناکی‌ی آن، گام نخست است:
5 پاسخ
salam.mamnon ke sar zadid
سلام جناب کشانی
نمیدانم درکدامین گوشهءجهان زندگی میکنید اما کمترین بها برای جبران زحماتتان قدردانی بی شائبه است
خوشحالم که هنوز در جهان هستندکسانی که بوی آدمیت میدهند واین بوهرکجا که باشنددرجهان پراکنده میشود
موفق وپایداروپیروزوخوشبخت باشید
ومطمئن باشید که خداوندزیباست وزیباییهارادوست دارد
ورنگ شما ازجمله رنگهای زیباست
پرداخت هزینه ای ناقابل درمقابل رسالت بزرگ شمامراشرمسارمیکند
سپاسگزارم .
هر چه هست، چیزی نیست جز وظیفه و سپاس‌گزاری در برابر این همه اکسیژن و نور و آب که مصرف‌مان شده‌‌‌‌‌است.
بی وظیفه، هیچ حقی!
لطفا عرض سلام و خسته نباشید منو پذیرا باشید
قصه غم انگیز زندگی زنان و کودکانی که مورد ستم واقع میشن سخت متو متاثر کرد.
نجود توانست پس بقیه هم میتوانند از حقوق خود دفاع کنند .
از ماست که بر ماست.
سلام و ادب عرض می کنم.
لطف دارید.
ادای وظیفه است و خستگی ها را هم، « گوش های شنوا» ، «در» می کنند.
بله، نجود ها باید روی پاهای خود، راه های تازه را برای نجود های بعدی، هموار کنند!
مادران امروز، نباید همان سنت هایی را که از آن رنج برده اند، به نسل بعدی منتقل یا تحمیل کنند.
مثال آن، رفتار بیشتر مادر زن ها و مادر شوهر ها، نسبت به عروسان خود است، چه دختر خودشان باشند یا دختر دیگران.
از توجه و اعتنای تان بسیار سپاسگزارم.