در بازار کتاب: گاندی، گونه ای زندگی… و چند نقد و نظر

بازخوانی ی نقادانه ی گاندی در کتابی تازه:

________________________________

گاندی، گونه ای زندگی… و چند نقد و نظر

________________________________

وقتی نشانه های حرص، بی اخلاقی، خشونت و تمرکز “ثروت و قدرت” را می بینیم و در اخباری که می شنویم، مشکل را تقریبا همان مشکلی می بینیم که گاندی در یک قرن پیش می دید و برایش آستین بالا می زد، می فهمیم که باز هم باید از زبان او و در باره ی او بشنویم و تامل و نقدش کنیم. شاید بتوانیم گامی کوچک در مسیر رفع مشکلات مان برداریم.

هنر خوب گوش دادن و خوب سخن گفتن، فرهنگ آشتی، فرهنگ “خواستن رفاه برای همه”، فرهنگ «خود را کامل ندیدن»، و همیشه شاگرد حقیقت بودن و، … گاندی را در صدر معلمان جهان می نشاند.

کریشنا کری پالانی در این کتاب او را بخوبی معرفی کرده و هر جا که لازم دیده، به نقدش پرداخته است.

نوشته هایی برجسته از جرج اورول، رومن رولان، نلسون ماندلا و … در مورد مهاتما در کتاب آمده است.

کاری دیگر از این کمترین در نشر قطره

                 

 

(در بازار کتاب موجود است)

خواننده‌ی گرامی،– به نقد و نظرتان در همین زیر، خوش‌آمد گفته می‌شود، چون ارزش‌آفرین و  مددکار  رشد اندیشه است!– می‌‌‌توانید مشترک سایت شوید، با دادن یک ایمیل (در زیر همین نوشته).

–  آدرس کانال تلگرام: www.telegram.me/GahFerestGhKeshani

– پروفایل کامل تر در سایت کاوچ سرفینگ:   www.couchsurfing.com/keshani 

6 پاسخ

        1. خواننده ی گرامی “طب سنتی”
          سلام عرض می کنم.
          خوشحالم که باعث کدورت حال تون نشده‌ام و
          نکاتی که اشاره کرده ام، باعث انبساط خاطر و کنجکاوی بیشتر شما شده است.

          با بهترین احترامات.
          کمترین.

  1. حضور محترم استاد گرامی جناب آقای کشانی
    سلام و عرض ادب می کنم.
    کتاب ارزشمند “گاندی: گونه ای زندگی” را خواندم و مثل همیشه از ترجمه ی روان و محتوای قابل فهم تنظیمی کتاب، حظ وافر بردم!
    کسی که قلم به دست دارد و ساخت های تازه ای از جهان را رقم می زند، کاری الهی می کند. جایی خواندم “فقط مرکب و قلم نویسندگان است که به خون شهید رجحان دارد”، و کیست که نداند مقصود، آن قلمی است که قدمی را برای صلاح بشر برمی دارد و هدفش اصلاح و تماشا دادنی تازه از جهان خراب ماست، بگذریم…
    اما چند نکته:
    کتاب زندگینامه را اندکی باید تنوع بخشید تا خسته کننده نشود. به نظرم جا داشت که مختصری بیشتر به این موضوع توجه می شد و به خواننده فرصت فکر کردن بیشتری می دادید. گاهی پاساژ دادن در متن، نوعی احیا کردن خواندن است، شاید مثلا بهتر می بود که کتاب در دو مجلد تنظیم و چاپ می شد و اشتیاق تمام کردن اولی و رسیدن به مجلد دومی تقویت و حسی قدرتمندانه تر به خواننده انتقال می یافت. البته اگر آن دو جلدی شدن تحقق می یافت ای بسا این کتاب ارزشمند، قابل حمل و راحت تر هم در دست قرار می گرفت.
    شیوه ی پانویس دادن ها در کتاب را کاری جالب می دانم، چون کتاب صفحات زیادی داشت و خود من، معنی بعضی کلمات یا موضوعات مطروحه را فراموش می کردم.
    بخش تاملاتی بر گاندی با نوشتارها و گفتارهای نویسندگان و اشخاص نامدار درباره ی شخصیتی تاریخساز چون گاندی که بیش از هر فرد دیگری به قضاوت اعمال خود می پرداخت و به اشراف قابل توجهی از خصوصیات روحی خود رسیده بود به همراه تصاویر تاثیر گذار قسمت پایانی، فضای بسیار خوبی به کتاب داده است.
    به قول فرمایش جنابعالی: “امید که بارقه هایی ای از شور و شعور گاندی به همه ی ما ارزانی شود”.
    در انتظار آثار بعدی شما…
    قلم تان مستدام

    1. سرکار خانم حسینی گرامی،
      شما هر باره نسبت به نوشته های این کمترین، حس نظر داشته اید.
      خوشحالم که نوشته، مورد توجه تون قرار گرفته.
      تک‌تکِ تذکرات تون رو به گوش می گیرم. از این کارِتون بیشتر باید سپاس بگزارم.

      امیدوارم که باز هم فرصت داشته باشم که ادای دین کنم به آفتاب و هوا و برگ و علف و محبت و حکمت انسان‌های ساده‌ی کوچه و بازار ، از جمله شما.

      با احترام و سپاس،
      کمترین.

      پی نوشت:
      – عذر تاخیر دو ساله ام در پاسخ دادن را لطفا بپذیرید. از زیر چشم ام رد شده بوده و خیال می کردم که جواب هم داده ام.
      – من “همیشه شاگرد”م و هیچ وقت استاد نبوده ام و نخواهم شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.